Het is geruststellend als er veel dieren om je heen zijn. Het komt dan misschien toch nog goed met de wereld? De foto’s nam ik vanmiddag toen Janny en ik, langs de westkant van de IJssel naar Olst reden om te gaan lunchen.
Vanmorgen ontving ik van A.L. Snijders (Peter Müller), het volgende ‘zkv’ over Arthur Japin. Zelf schreef ik 28 december over Japin en kreeg toen een stevig commentaar van Foxx. In deze meningenstrijd kunnen we na de column van Peter Müller weer even lekker vooruit.
Müller:
De literaire hemel, Amen, Noord-Drenthe. De interviewer vraagt Arthur Japin of hij iets wil voorlezen uit zijn nieuwe boek. Zij overhandigt hem het boek, Japin slaat het open en draagt een groot stuk voor zonder naar de tekst te kijken. Hij is acteur, hij heeft een theateropleiding gevolgd, hij praat niet, hij heeft een dictie, hij maakt stemmen, hij heeft een oogopslag, acteurs zijn gekunstelde mensen, zij spelen iemand anders, dat is hun vak.
Arthur Japin is mishandeld door zijn vader, hij is gepest op school, hij heeft nooit ergens bijgehoord, hij heeft nooit geleefd in een groep, niemand accepteerde hem, hij kent de regels niet. Hij vertelt dat hij zoveel literaire prijzen heeft gekregen dat hij zich de namen en bedragen niet meer kan herinneren. De vriend met wie hij dertig jaar samenleeft, heeft hem gered. Ze hebben er een nieuwe vriend bij genomen, ze leven met z'n drieën, het staat te lezen in zijn dagboek dat gepubliceerd is bij de Arbeiderspers. Hij zegt dat hij nooit heeft geweten heeft wat homoseksualiteit is. Hij zegt: 'Ik ben trouwens helemaal geen homoseksueel'. Dat vind ik een handige opmerking, ik geloof hem. Amen (Noord-Drenthe).
No comments:
Post a Comment