Een echte Schaker.

Een van m’n leukste ervaringen met schaken is uit de jaren zestig. Met vrouw en kleine kinderen stonden we op een fantastisch naturistenterrein in Zwitserland aan een prachtig meer.
Helaas had dit terrein ook enkele grote nadelen, ‘s morgens om zeven uur al liet de bazin Elsi ons, via luidsrekers horen hoe die Goldene Sonne stond te stralen (wij kennen dat lied ook: Ontwááákt, ontwááákt de morgen breekt aan....). Wij vonden dat helemaal niet leuk als het regende en zeker niet om zeven uur ’s morgens.
Geen enkele terrein bezoeker wist vijf minuten na aankomst nog niet dat we hier te maken hadden met een zeer strikt vegetarisch terrein, geen alcohol, niet roken enz.
Mij jaag je met zoiets in de hoogste boom. Ik ben onmiddellijk bereid weer te gaan roken, alcoholist te worden, alle luidsprekers te gaan slopen en een enorm vuur met een compleet varken aan het spit te organiseren.
Dus snel in de auto om enkele dozen wijn te gaan kopen. Direct buiten de poort werden we al gerustgesteld wat het roken betreft, hier stond een grote schare naaktlopers met een broekje aan een “gezonde” rookwolk te produceren waar een flinke fabrieksschoorsteen jaloers op kon zijn.
Dan op naar het eerste beste restaurant om een vleesschotel te bestellen. Nog nooit zoiets meegemaakt, hier zaten zowat alle resterende naturisten keurig in ’t pak achter schnitzels zo groot als wij ze nog nooit hadden gezien. Hé, hé ook dat was dus in orde en in elke tent konden we zoveel wijn komen drinken als we maar lusten kregen we van ze te horen.
Nu nog die Goldene Sonne. Dat kwam onverwachts.
In zowat alle kampeervakanties staat mijn schaakbord voor onze tent, onder het motto “je weet maar nooit”. Zo ook deze keer en ja hoor ik had weer eens beet.
Bij Elsi waren drie Hongaren in dienst en twee van hen werden door mijn bord met klok aangetrokken als bijen op de honing. Zo gauw er een vrij was zat ie bij mij voor de tent 5 minuten-partijtjes te spelen. Omdat ik zeker in deze niet hun mindere was bleven ze komen. Toen hen duidelijk was geworden dat ik niet “een huis-, tuin- en keukenschaker ”was, vroeger ze of ook hun oudere vriend (de derde dus) eens mocht komen. Natuurlijk kon dat, zij vertelden dat hij een belangrijk man was geweest in het verzet tegen de Russen. Het werd mij duidelijk dat zij groot ontzag voor hem hadden en zeker ook als schaker. Echter er bleek nog een probleem te zijn.
Iemand als hij kon je toch geen “ordinaire” vluggertjes van 5 minuten aanbieden?
Natuurlijk vond ik dat ook en stelde een tafel met stoelen en een partij van vier uren voor. Ook notatieformulieren had ik!
Zo kwam ik ’s avond tegenover een echte Hongaarse schaker te zitten. De partij werd remise. Toen ze de dag daarop een glas wijn kwamen drinken, kreeg ik de kans mijn Sonne-probleem met ze bespreken.
De volgende morgen zwegen de luidsprekers!
Hierbij dank ik deze drie Hongaarse schaakvrienden nogmaals voor de fantastische vakantie die volgde.

Willem Duvekot.