Friday, May 27, 2005

De Dinka 'troetel-ossen'.



Daarvoor moeten we naar Ethiopië en de Soedan. De jongens nemen hun lievelingsossen overal mee naar toe, vereren hen in hun liederen en verwennen hen buitensporig.
(Marleen Felius in 'Rundvee - Rassen van de wereld')
De varkens hieronder mogen in de boomgaard bij deze Nederlandse boer. Bij mij gaat (voor zover dat technisch mogelijk is) mijn hart sneller kloppen bij zulke plaatjes.
In het NRC Handelsblad van zaterdag 21 mei schreef Rudy Kousbroek waarom je als fatsoenlijk mens aanstaande woensdag TEGEN moet stemmen. Erica en ik zijn het volledig met hem eens. Met dat verdrag wordt bijvoorbeeld het op gruwelijke wijze afslachten van stieren in Spanje gelegaliseerd. De bio-industrie met zijn onvoorstelbare mishandeling van varkens en kippen versterkt. Dit verdrag is geen stap vooruit naar een mondiale wereld, maar een stap achteruit naar een gesloten economisch machtsblok waar de derdewereldlanden buiten worden gesloten. Wij stemmen dus tegen.

Varkens in de boomgaard.

Thursday, May 26, 2005

The House of Staunton.


Het komende weekend heeft het Deventer Schaakgenootschap Pallas voor de 27e keer een uitwisseling met de schaakclub Crystal Palace uit Londen. Wij ontvangen de Engelse schakers.
Tot en met maandag zal ik nauwelijks achter de computer komen en mijn blog dus weinig nieuws melden.
In de 19e eeuw is het de Engelsman Staunton (1810-'74) geweest die veel voor het schaken heeft gedaan en in 1851 het eerste internationale schaaktoernooi in Londen organiseerde. De Engelsen hebben tot hun spijt nooit een wereldkampioen gehad.
In het maken van stukken en borden zijn ze onbetwist wereldkampioen. Internationaal wordt in alle toernooien en op alle schaakclubs met "Staunton stukken" gespeeld. Ik heb schakers wel eens gewaarschuwd als ze hun ziel aan de duivel dreigden te verkopen. Dat doen mensen wel meer, maar voor de schaker komt dan pas het ergste: in de hel moet hij met plastic stukken spelen!
Hierboven en onder kunt u zien hoe het in de hemel is. Petrus heeft voor ons stukken, borden en klokken aangekocht bij "The House of Staunton"in Londen en ik mag ze u al vast laten zien. De zwarte stukken zijn van ebbenhout, de witte van ivoor en het bord van marmer.

In de Hemel.

Wednesday, May 25, 2005

De Boomgaard.



Twee van de vier weiden van mijn vader lagen enkele kilometers buiten Borssele, een 500 meter van de zeedijk van de Westerschelde. Ze lagen naast elkaar en waren even groot. De zuidelijke heette De Vrieshoek, de noordelijke De Boomgaard (bôôgerd).
De boomgaard was een weide waar niet gehooid werd vanwege de vele appel - en perenbomen, dat waren in die tijd allen hoogstammen.
Van de appels herinner ik me de Bellefleur, Jonathan, Sterappel en de (Zure Grauwe) Reinette.
Van de peren de Oomskinderpeer, Jut, Triomphe de Vienne en de Clapp's Favourite.
Dat ik me deze soorten zo goed herinner heb ik te danken aan Evert Kluwer. Hij vroeg me enkele platen uit een bijzondere (losbladige) uitgave van de Nederlandse Heidemaatschappij te kopieren namelijk:
het tussen 1943 en 1950 uitgegeven losbladige "Nederlandsche Fruitsoorten" van R. Lijsten en A. Beeftink. ...
www.fruitteeltmuseum.nl/kopstukken/kopstukken.html - 7
Door de mooie platen van Beeftink en de documentatie van Lijsten herinner ik me weer veel namen. De Clapp's was bij Piet en mij ook geliefd omdat het een heerlijke klimboom was. De Bellefleur was een lieveling van mijn ouders. Het plukken van het fruit in het najaar was voor ons kinderen een feest. De koeien liet mijn vader toe om hen het afgevallen fruit te laten eten, dat zou toch snel rotten.
De sterappel krijgt de mooiste plaats op mijn blog omdat het een lieveling van Erica is, we hem in onze voortuin hebben en hij ons vorig jaar weer prachtige appels gaf. De plaat van Beeftink en de beschrijving van Lijsten is nog helemaal raak:
Sterappel, Roode Reinette, Pomme de Coeur.
Vermoedelijk afkomstig uit Zuid-Limburg. Voor het eerst beschreven in 1830.
Vrucht: Middelgroot, meer breed dan hoog, zeer gelijkmatig van vorm.
Kleur: Mooi helderrood met kleine geelachtig grijze stippen.
Vruchtvleesch: Dikwijls lichtrood gekleurd, zacht zuur, vrij droog met speciaal aroma.

De Sterappelboom in de winter.

Tuesday, May 24, 2005

Willem de Kooning, Shadow.



Zondag bezochten we met David in Rotterdam De Kunsthal voor de tentoonstelling van Willem de Kooning.
De Kooning is vooral bekend om zijn grote doeken in de stijl van het schilderij Woman wat je hieronder ziet. Daarom was ik zeer verbaasd plotseling tegenover dit zwartazuurblauwe schilderij te staan. Ik vroeg onmiddellijk David een foto te maken. David leek me niet zo gecharmeerd van de Kooning maar wilde wel weten waarom ik juist een foto van dit schilderij wilde.
Ik vertelde dat ik op mijn blog een foto van de stier Shadow had geplaatst en nu in Rotterdam het schilderij Shadow tegenkwam in precies de zwartblauwe kleuren van de prachtige Texan Longhornstier Shadow. Vooral zeer bijzonder omdat dit schilderij totaal verschillend is van al het andere werk van De Kooning. Ik zei David dat ik het schilderij heel mooi vond maar bevooroordeeld was door de stier. Goed, David maakte de foto èn...uit het publiek kwam een jongeman op me af, gaf mij een hand en zei me dat hij nog nooit zo een mooie uitleg van een schilderij had gehoord. Hij bedankte mij en zei me het schilderij nu ook nog mooier te vinden. Mijn dag kon niet meer stuk.

Willem de Kooning, Woman/Blue Eyes

Saturday, May 21, 2005

Shadow


Met onze Engelse vriend David bezochten we donderdag, voor de tweede maal in korte tijd (zie mijn blog van 9 mei), het Nijenhuis. De twee kunstenaars van de Longhorn-expositie waren aan het werk en zodoende kon ik met ze spreken. Wat ik schreef over de"Longhorn" was juist, onder deze naam vallen alleen de Engelse- en de Texan Longhorn. Veel Afrikaanse Rundveerassen hebben ook prachtige grote en lange horens maar we noemen ze geen Longhorn. De Texan stier Shadow is zeker mooi genoeg om op mijn blog te mogen.

Misverstanden.
1.Ik schreef over "Le commencement du Monde"van Brancusi. Zeker heb ik toen nog gedacht aan een ander beroemd kunstwerk, namelijk "L'Origine du Monde"van Gustave Courbet.
Over dat schilderij uit 1866 is op meerdere sites veel te vinden, bijvoorbeeld:
http://www.insecula.com/oeuvre/O0013566.htlm
2.Gerard wees me op een fout in mijn blog van 16 mei. Donner sprak Euwe niet aan met Maestro maar met Grand-Maître. Gerard heeft gelijk en ik heb nota bene Donner dat zelf eenmaal horen zeggen.

Wednesday, May 18, 2005

Le Commencement du Monde.



Dit prachtige "ei"van Brancusi veroorzaakte, ik meen in 1995, nogal wat commotie in de media. Erica en ik werden bijna ook besmet door het Nederlandse "kruideniersvirus", één miljoen voor een ei, was dat misschien toch te veel? Wij er onmiddellijk heen toen het in het Kröller Müller was aangekomen. De eerste zaalwacht die we zagen werd helemaal enthousiast, toen we vroegen waar het was. Hij bracht ons er heen en vertelde over de aankoop. Het was voor het eerst dat we dit kunstwerk zagen en de aanblik was verpletterend, ik overdrijf niet!
'Het begin van het Heelal', lijkt me inderdaad een toepasselijke vertaling.
Vandaag bezochten we met onze Engelse vriend David het Kröller Müller, vandaar de illustratie met Brancusi's kunstwerk van 1924. Het schijnt dat hij het graag op schoot had om het met zijn handen te koesteren.
Er wordt in het museum weer gebouwd en gerestaureerd 'van heb ik jou daar'. We hebben het "ei" dan ook niet gezien. Wel waren er twee mooie exposities, die van 'De keuze van de directeur' vond ik het mooist. Ook waren er spreuken aan de wanden. Met een spreuk van V.Huidobro:
...Il y a trop de choses qu'on n'a pas vues...
moeten we dan nog even zonder ei.

Monday, May 16, 2005

Rita Verdonk.


Een haarscherp portret van Rita Verdonk in het NRC Handelsblad van zaterdag. Ik heb Siegfried Woldhek een e-mail gestuurd met mijn complimenten.
Het onderschrift luidt: Ontwerp voor Verdonkbord bij de grenzen (Kraai Vos leverbaar).
Hein Donner, de schaakgrootmeester, heeft Euwe altijd aangesproken als Maestro. Woldhek heb ik voor deze tekening ook aangesproken als Maestro.

Sunday, May 15, 2005

Peter Meijboom.


Zeeland

Na Bergen Op Zoom
Wordt het rustig
Je glijdt zo Zeeland in
Ver uitzicht met rijen populieren ver weg
Op de vette klei langs de weg zie ik de grote natte ajuinen liggen
Hier staat de tijd wat stil
Geen mens te zien, geen dier te zien
Als het regent nog stiller uitgestorven
Aan het strand ruist alleen de zee en de wapperende wind
In Kortgene weer naar het piepkleine boekwinkeltje gegaan
Het ruikt er lekker muffig
Daar zit de eigenaar nog als een spin in zijn web te lezen
In dezelfde geconcentreerde houding als altijd
Ik denk dat ik de eerste ben vandaag
Hij kijkt verstrooid op en vraagt (zoals altijd): zoekt u iets speciaals?
Even rondkijken, ik neem weer ruim de tijd
En ook weer het halsbrekende laddertje op
Koop mijn drie kunstboeken
En ga tevreden weg
Buiten in de haven is niemand te zien
Ik pluk weer de rijpe bramen beneden
Het regent weer zachtjes
Bij de bakker bolussen gekocht
In de auto koffie uit de thermosfles
Hier is niets te beleven
Zo heerlijk

Peter Meijboom
mei 2003

Op deze Pinkstermorgen duidelijk Kunst.
Een prachtig gedicht van Peter Meijboom en een heel mooie "chess-set"van Yoko Ono.
Het verband tussen die twee is voor mij de rust die beide kunstwerken uitstralen.
Met mijn meeste schaakvrienden zou ik niet met deze set kunnen spelen, zij willen de Staunton standaard stukken. Met Peter zou dat wel kunnen.
De foto dank ik aan Eliane: http://www.duvekot.ca

Saturday, May 14, 2005

Fascinerende gevel.



Rijdend van Deventer naar Gorssel krijg je kort na de sluis deze gevel te zien. Elk moment van de dag andere kleuren ook afhankelijk van de hoek waaronder je kijkt. Alle kleuren van de regenboog kun je aantreffen. De zon is niet nodig, op deze foto (van vanmorgen 11 uur) staat hij achter het gebouw, toen we om 1 uur terugreden was de hele gevel fel rood.
I'M Architecten en Obdeijn BV zijn nog druk aan het werk. Het geheim van de lichteffecten zit in de lagen folie die opgebracht zijn. De folie is afkomstig van 3M uit Leiden. Zowel I'M als Obdeijn, konden me weinig technische verklaring geven.

De Oehoe (Bubo bubo).



Vriendin Myriam in Maastricht houdt ons regelmatig op de hoogte van de toestand in het zuiden. Dit jaar 4 broedparen van de Oehoe in de Zuid-Limburgse mergelgroeves. In 1997 het eerste broedpaar. Ook in de Achterhoek is er dit jaar een paar.
De Oehoe is een standvogel. Het vrouwtje is beduidend groter dan het mannetje en kan tot 10 cm langer zijn.
Lengte 59-73 cm, spanwijdte 138-170 cm, gewicht 2,7-3,3 kg.
Mijn blog is zeer gezond, want dwingt mij steeds weer na te gaan hoe het een en ander is, en wat is er nou vanmorgen belangrijker dan de Bubo Bubo?

Thursday, May 12, 2005

De fermionendans


foto:plaatjesarchief Erica

Vandaag natuurkundeles!
De eerste twee elementen van het "periodiek systeem der elementen" (een overzicht van alle ca.100 elementen waaruit ons heelal is opgebouwd, ontworpen door de Rus Dimitri Mendelejev) zijn waterstof en helium.
Het bestaan van deze twee besefte de hele mensheid toen de eerste waterstofbom ontplofte, maar u en ik genieten er ook dagelijks van: de zon is één grote waterstof bom en de energie die daarbij vrij komt schenkt ons het leven op deze aarde. In de zon wordt waterstof (H) omgezet in Helium (He), als alle waterstof verbruikt is zijn we aan de finale van ons zonnestelsel gekomen, maar dat duurt nog miljarden jaren.
Een atoom waterstof bestaat uit een kern van één proton (dat een positieve lading heeft van +1)en daaromheen een elektron dat een negatieve lading van -1 heeft. Beide ladingen zijn even groot en heffen elkaar dus op, aan de buitenkant is de lading nul.
Heel zeldzaam zijn de waterstof atomen waarbij in de kern naast het proton nog een neutron voorkomt. Een neutron is een deeltje zonder lading wat wel even zwaar is (even veel massa heeft) als een proton.
Van waterstof bestaan dus 2 vormen, één met als kern een proton en één met als kern een proton en een neutron. We zeggen: waterstof heeft twee "isotopen".
Het tweede element helium heeft twee protonen (++) en twee elektronen (--) daar omheen. Kijken we alleen naar de kern dan hebben we bij helium ook te maken met twee varianten dus twee "isotopen": het isotoop 3He en het isotoop 4He.
Het isotoop 3He bestaat uit een kern van twee protonen en één neutron (het kerndeeltje zonder lading) en het isotoop 4He heeft als kern 2 protonen en 2 neutronen.
Helium heeft dus een variant (een isotoop) met een oneven aantal kerndeeltjes namelijk 3He en een isotoop met een even aantal kerndeeltjes 4He.
Let op: het is Helium omdat het twee protonen en twee elektronen heeft en het is waterstof omdat het één proton en één elektron bezit.
Atomen met een oneven aantal kerndeeltjes heten fermionen, die met een even aantal heten bosonen.
Het gas helium is als het ware een Nobelprijsgenerator. Onze landgenoot Heike Kamerlingh Onnes kreeg in 1913 de Nobelprijs voor Natuurkunde omdat hij in 1911 als eerste het heliumgas tot een vloeistof condenseerde en daarna met Holst (de eerste baas van het wereldberoemde natuurkundig laboratorium van Philips) de supergeleiding ontdekte. Bij supergeleiding heeft een stof geen elektrische weerstand meer. Een elektrische stroom kan dan als het ware oneindig lang blijven bestaan.
De ontdekking van supergeleiding was een revolutie in de natuurkunde, ook nu nog is het één van de hot items in de techniek.
Terug naar de fermionen, bosonen en het helium.
Bij extreem lage temperatuur kan het vloeibare helium "superfluïde"worden. Dat is een toestand waarbij er geen weerstand meer is om zich te verplaatsen. Technisch: de viscositeit is nul. Je moet niet proberen je dat voor te stellen.
Nu de fermionendans: de geleerden wisten dat superfluïde alleen voorkwam bij isotopen met een even aantal kerndeeltjes, dus bij helium alleen voor 4He ook Einstein heeft daar nog een steentje aan bijgedragen. U begrijpt voor welk raadsel ze stonden toen bleek dat ook 3He bij een paar milligraden boven het absolute nulpunt van -273,15 graden Celsius, superfluïde wordt.
In 2003 kreeg Legett de Nobelprijs voor natuurkunde omdat hij in 1970 het raadsel had opgelost. Twee 3He kernen doen net alsof ze wel een even aantal kerndeeltjes hebben: ze vormen een paartje en hebben dus (denkt de natuur) 6 kerndeeltjes. Ze doen de fermionendans en zo kan 3He toch ook superfluïde worden!
Leerresultaat: paarvorming is zo gek nog niet.

Tuesday, May 10, 2005

Skiftende skydekke



In 1959 vertelde een vriendin van Erica dat ze in Zweden op vakantie,' s morgens vroeg in de tent, van de radio te horen kreeg: 'sjövtende schudekke'. Het werd voor Erica en mij, en later ook voor de kinderen, een gevleugelde uitspraak. Hollands weer: sjövtende schudekke.
Bijna veertig jaar later toen ik de geweldige mogelijkheden van Internet ontdekte greep ik mijn kans en zond 29 mrt.' 98 een e-mail naar de Newsgroup: swnet.svenska:
'..How do you write: 'sjövtende schudekke'. It must mean 'moving clouds'. I need this Swedish term for an article in my local newspaper. In my family we use this term for moving clouds, but we don 't know how to write it!..'.
Diezelfde dag nog kreeg ik het antwoord:
Your saying is probably the Norwegian 'skiftende skydekke', which means 'variable cloud cover'. I guess it is the same in Danish, but in Swedish it would be: 'skiftande molntäcke'. The pronounciation in norwegian: 'ski' is like German 'schi', 'sky'is like German 'schü'. The stress is on the first syllable in both words. Good luck. From Aage Skullerud, Drammen, Norway.
Toeval, dat ik met het weer van de laatste tijd juist dit mailtje van Aage Skullerud tegenkwam?
De foto is uit "Color and Light in Nature" van David Lynch en William Livingston . Een wetenschappelijk werk over alles wat zich in onze atmosfeer afspeelt, maar je kunt het ook als een schitterend fotoboek zien. Ik kreeg dit standaardwerk een paar jaar geleden van Michiel en heb nu een goeie reden om er uit te publiceren!

Monday, May 09, 2005

Het Nijenhuis


Gisteren bezochten we Kasteel het Nijenhuis bij Heino/Wijhe.
Het Kasteel is heel mooi gerenoveerd en alle vertrekken zijn nu met werk uit de vaste collectie ingericht. Een grote vooruitgang, het kasteel werd voorheen nog bewoond en was geen eigendom van de stichting die de verzameling van Hannema beheert.
Als de twee koetshuizen/(stallen) ook klaar zijn, is het geheel een geweldige aanwinst voor de omgeving. We hebben genoten van een zeer eenvoudige maar heerlijke lunch: eigen gebakken brood, rauwe ham, drie soorten kaas en een rode wijn.
In het restaurant/koetshuis was een tentoonstelling van Patrick Mangnus en Hans Bosman: “"Longhorns"”. De expositie is eigenlijk de ruimte (het atelier) waarin de kunstenaars werken, op dit moment zijn er (lijkt mij) twee grote houtsneden (meer dan 2x2 meter) klaar. In ieder geval gaat het duidelijk over de Texan Longhorn Bull. Op de foto hierboven zie je de jonge stier Shogun 504. Er bestaat ook een English Longhorn ras met kleinere naar beneden gebogen hoorns. Mangnus en Bosman hebben duidelijk voor de Texan Longhorn gekozen. Beide soorten zijn harde oorspronkelijke kleine rassen (schofthoogte stieren ca. 1 meter 50).
In het kasteel is zowel werk van Vermeer als werk van nu levende jonge kunstenaars te zien, zeer de moeite waard! Het kasteel is echt een juweeltje en zeker ook de tuinen.Tja blijft over Hannema, beroemd en berucht vanwege zijn aankoop van De Emmaüsgangers van Van Meegeren. Over hem valt niets nieuws meer te zeggen, wel is het gevolg dat je bij elke Vermeer die je daar ziet denkt' ‘is ie wel echt?'’!

Sunday, May 08, 2005

Correctie en eerherstel.


Het Friese paard.

Vanwege problemen met het password kan ik de tabel die ik gaf bij het OGK niet corrigeren. Evert, die economie studeerde in Tilburg, zag onmiddellijk de fout. Hij telde, zoals een econoom hoort te doen als hij getallen ziet, ze op! De uitkomst was 63 in plaats van 60.
De juiste uitslag van het OGK mei 2005 is:
1. Carla 13½
2. Ruud 12½
3. Willem 10½
4. Stephan 9
5. Gerard 7½
6. Evert 7
Eerherstel voor Stephan en Gerard en een forse degradatie voor Evert dus.

Het Friese paard hierboven heb ik gekozen om de pijn voor Evert te verzachten. Evert heeft een niet te verbreken band met alles wat Fries is. Bij de plaatsbepaling voor de geboorte is er een forse rekenfout opgetreden, er waren toen nog geen computers. In plaats van Friesland werd het Brabant en wel Breda. In februari nog kampioen en nu laatste in het OGK. Een Fries blijft ondoorgrondelijk voor ons.

Saturday, May 07, 2005

Sofonisba Anguissola.


In mijn stukje over Carla en het OGK, had ik wat meer over de kunstenares mogen geven. Hier een zelfportret van haar. Het Smithsonian Magazine schrijft:

Sofonisba Anguissola: Renaissance painter extraordinaire
At the National Museum of Women in the Arts in Washington, D.C., a ground-breaking exhibition has retrieved a life of true genius
Encouraged by her singularly enlightened father, Sofonisba Anguissola (c. 1535-1625) was educated as a painter when the well-born young women of Renaissance Italy were consigned to sit in their palazzos and pursue needle work. Her accomplishments led to a life of drama and romance on a grand scale. She became a celebrated portrait painter at the court of Philip II of Spain.
A grand love story unfolds, too, as she overcame many obstacles to win her beloved husband. She lived to a hearty old age, an international celebrity who had been praised by Michelangelo and lionized by painters across Europe.

CARLA wint het OGK.


Sofonisba Anguissola:
De 3 zusters van de kunstenares spelen schaak.

Gefeliciteerd Carla!
Gisteravond won Carla het Omstreden Gorssels Kampioenschap.
Het was haar debuut in dit schaaktoernooi.
Het OGK wordt met maximaal 6 deelnemers gespeeld, in huize Duvekot.
De deelnemers waren gisteren: Carla, Evert (de plaatselijke poëet Nicolaas Veter), Gerard, Ruud, Stephan en ik. Door deze 6 werden 120 partijen gespeeld in ruim 4 uur, ieder 20 dus.
In de eerste helft, de 7½ min. partijen, won Ruud met 8 uit 10 (Carla 6½ , Stephan 5½ , Willem 5, Evert en Gerard ieder 2½ ).
In de tweede helft (de 3 min.partijen) behaalde Carla 7 uit 10, Willem 5½, Gerard 5, Ruud en Evert 4½, en Stephan 3½ .
Totaal en eindresultaat:
1. Carla 13½
2. Ruud 12 ½
3. Willem 10½
4. Evert 10
5. Stephan 9
6. Gerard 7½ .
Evert was sinds februari in het bezit van de titel, hij en Gerard eindigden toen gelijk en een tweekamp moest de beslissing brengen.
Carla speelde gisteren creatief en heeft zeer verdiend gewonnen. We hopen haar nog dikwijls in dit toernooi terug te zien.
Voor de lezers die niet schaken: bij een 3 minuten partij hebben beide spelers 3 minuten bedenktijd voor al hun zetten. Wanneer er schaaktechnisch op het bord nog geen beslissing is gevallen, verliest de speler die het eerst die drie minuten heeft vebruikt.

Thursday, May 05, 2005

De jaarlijkse slacht.


Dirk Wijnranck (1625-1678), 'De gulzige Kater'.

Op mijn blog van 28 maart schreef ik over de jaarlijkse slacht die ik als kind meemaakte en vroeg me daarbij af wat er in de weck ging en wat in de Keulse potten.
Gisteravond ontving ik het antwoord van Jenny. Ik moest denken, toegegeven het is een oneliner, aan "Da staunt der Fachmann und der Laie wundert sich". Hoe dan ook, Erica en ik waren onder de indruk. Jenny schreef:
'N.a.v. je vraag, betreffende de slacht het volgende: Voor de weck werden de fijnere en kleine stukken gebruikt, zoals lendestuk, sukadestuk of ezeltje. Het was veel werk in de drukke slachtdagen, dus het meeste, de grotere stukken, werden in een kuip met zout gestopt. De grote stukken onderin, de rest er boven, ± 2 a 3 weken. Daarna vaak gerookt en in de wimme (de grote schoorsteen) opgehangen. Roken boven een vuur van eiken- of beukenhout, of in een rookkastje, op zolder aan de schoorsteen aangebracht.
In Keulse potten werd gebraden vlees gedaan met een laag vet er op tegen bederf, of met water en azijn hoofdkaas en rolpens. Vlees, wat niet gerookt of gedroogd hoefde te worden, werd in een Keulse pot met eipekel gestopt (zoveel zout, dat een ei er op drijft)'.

Wednesday, May 04, 2005

Pallas wint in Velp.



Gisteren won Gerard het 50+ toernooi in Velp. Gefeliciteerd Gerard. Ruud en ik moesten het met een tweede plaats doen, Ruud in de A-groep en ik in de B-groep. Er waren 5 groepen, zelf speelde ik 3x remise en won 3x maal.
In de pauze hadden we het nog even over beroemde personen en schaken. Napoleon is zeer bekend om zijn schaken en er zijn ook meerdere partijen van hem overgebleven, maar... de laatste tijd denken de schaakgeschiedkundigen dat die partijen fake zijn. Dat wil zeggen door echte schakers samengesteld, zodat de keizer ook nog een groot strateeg op het schaakbord geweest zou zijn. Hier zie je hem tegenover Madame de Remusat, de schilder is me onbekend. Een zeer bekende partij van deze twee is de volgende. Ik plukte hem van een Duitse site dus lees de S voor Springer in plaats van paard.
Napoleon I. - Madame de Remusat, Schloß Malmaison 20. März 1804
1. Sc3 e5 2. Sf3 d6 3. e4 f5 4. h3 fe4: 5. Se4: Sc6 6. Sfg5 d5 7. Dh5+ g6 8. Df3 Sh6 9. Sf6+ Ke7 10. Sd5:+ Kd6 11. Se4+ Kd5 12. Lc4+ Kc4: 13. Db3+ Kd4 14. Dd3# 1-0
Net als beroemde schakers zijn grote schilders aan de hoven geziene gasten geweest. Karel van Mander, die ik al eerder op mijn blog aanhaalde, beschrijft het volgende verhaal. Keizer Maximiliaan liet Albrecht Dürer een groot werk op een muur maken, zo hoog dat Albrecht er niet bij kon. De keizer gebood daarom een der aanwezige edellieden te gaan liggen, zodat Albrecht op hem kon gaan staan om verder te schilderen. De edelman leek dat toch een vernedering én minachting voor de adeldom. De keizer antwoordde dat Albrecht door zijn kunst edel en meer dan een edelman was, aangezien hij, de keizer, wel van een boer of eenvoudig mens een edelman, maar niet van een edelman zo'n kunstenaar kon maken.

Monday, May 02, 2005

De Scheg in Deventer


Vorig jaar zwommen we hier nog met kleinzoon Otger. Dit weekend zwom er een moeder met negen kleintjes "illegaal", zonder kaartjes dus. De dierenambulance heeft ze naar een betere plaats gebracht. De andere zwemmers waren zeer ingenomen met het bezoek. Toen ik nog jaarlijks een kloek met kuikens had verzamelde die ook minstens negen eieren, ik nam er dan altijd twee weg. Deze moeder heeft er ook weer negen natuurlijk.

Johann Heinrich Wilhelm Tischbein (1751-1829): Konradin von Schwaben, der letzten Staufer und Friedrich von Österreich beim Schachspiel im Gefängnis, als sie ihr Todesurteil erhielten. Konradin wurde 1268 von Karl von Anjou besiegt, durch Verrat gefangen und nach einem Scheinprozess in Neapel enthauptet. Gemalt wurde das bekannteste Historienbildnis Johann Heinrich Wilhelm Tischbeins im Jahre 1784. Es ist ein Auftragswerk, das Herzog Ernst 2 von Sachsen-Gotha und Altenburg auf Goethes Empfehlung hin bei dem Künstler bestellt hatte. Morgen speel ik in een 51+ toernooi in Velp, 7 ronden. Ruud haalt en brengt me. Vandaar deze Tischbein.