Sunday, February 27, 2005

De reddingsboot.



Naar aanleiding van mijn verhaal over de watersnoodramp in 1953, dat ik vanmiddag plaatste, had ik een gesprek met de kleinkinderen Piffin en Otger.
Zij wezen er mij terecht op dat net als vóór 1953 het onderhoud van de dijken in ons land weer ernstig verwaarloosd wordt. Vanuit hun land, Canada, hebben zij een objectievere kijk op wat hier gebeurt dan wij. Zij verwijten de politici dat die alleen nog aandacht en geld besteden aan de bestrijding van het terrorisme en daarmee andere zaken, die een veel groter gevaar zijn, negeren. Zij stelden dat het niet zou helpen de politici hierop te wijzen want die zien alleen de waan van de dag.
Hun oplossing was de burgers laten zien wat er gebeurt, of eigenlijk niet gebeurt.
Wanneer de Rotterdammers, als protest tegen de politiek en voor hun eigen veiligheid bij een stormvloed, een reddingsboot aan hun huis hangen moet Den Haag wakker worden. Natuurlijk hebben Otger en Piffin gelijk. Otger heeft vanmiddag nog ( bij hem vanmorgen) een duidelijk fotomontage gemaakt die ik hierbij plaats.
Meer hierover op:
www.duvekot.ca/eliane
onder Hansje Brinkers

De watersnoodramp van 1953


De ondergelopen gebieden.

De watersnoodramp 1953.

Mijn kleinkinderen vragen mij hierover te schrijven.
In de nacht van zaterdag 31 januari op zondag 1 februari vond een van de grootste natuurrampen uit de Nederlandse geschiedenis plaats. In Zeeland en Zuid-Holland braken op tientallen plaatsen dijken door en verdronken mensen en dieren.
Vanaf circa vier uur in die nacht kwamen de eerste noodsignalen uit het rampgebied.
Hoe moet je je zo’n stormvloed voorstellen? Ik citeer uit het boek “De ramp”:
In de woonkamer stond het water al boven de knieën. De vrouw was al op de overloop. De man zou nog even een tas grijpen, maar binnen enkele tellen was het water nog een halve meter gestegen en drukte de deur dicht. De vrouw trok, de man duwde, zij konden hem niet meer bewegen. Zij moest vluchten en hij verdrinken aan de andere kant van de deur. Op Tholen zag een man zijn vrouw en twaalf kinderen verdrinken.
Na al die jaren zijn de verhalen nog nauwelijks te lezen en veel foto’s te verschrikkelijk om te zien. In de loop van zondag 1 februari begon het tot de rest van Nederland door te dringen wat er aan de hand was.
Die zondag heb ik in Haarlem, waar ik studeerde, geprobeerd zoveel mogelijk over Zeeland te weten te komen. Al snel begreep ik dat de polder Borssele (de rode stip geeft het dorp Borssele aan), waar ik opgegroeid ben en mijn familie woonde, gespaard was gebleven. Mijn broer Adrie was als waterbouwkundige verantwoordelijk voor de zeewering van die calamiteuze polder. Calamiteus, omdat hij op de zuidwest punt van Zuid-Beveland de grootste stuwing vanuit de Noordzee moet opvangen. De naastliggende polder stond onder water. De dorpen waren geëvacueerd, het aantal doden was onbekend.
Wat deed ik?
Het liefst wilde ik bij ons buurdorp Ellewoutsdijk gaan helpen. Doordat in het oosten van Zuid-Beveland van Kruiningen tot Rilland en in Braband ook Ossendrecht en Hoogerheide onder water stonden, was Zuid-Beveland met trein of bus onbereikbaar geworden. Vanuit Haarlem reisde ik daarom af naar een van de plaatsen waar de situatie erg kritiek was, dat was onder andere op het Zuid-Hollandse eiland Voorne-Putten. Maandagavond 2 februari kwam ik daar aan (rode pijl) en werd onmiddellijk in een zandzakkenploeg ingedeeld. Zes uur op, zes uur af. Op de twee foto’s zie je hoe dat er uitzag, ik zou een van die mensen kunnen zijn. De twee foto’s zijn ook uit het boek “De Ramp”. Ik citeer nogmaals uit dat boek:
Dag en nacht kropen trage rupsen van zakkendragers langs nietige dijken tussen water en wind. Veldkeukens zorgden voor proviand.
Zo was het precies, bij zo’n veldkeuken kon je ook even naar de radio luisteren die dag en nacht berichtte over de situatie van dat moment. De groep waarin ik werkte moest voorkomen dat Voorne (links van de pijl) ook onder zou stromen. Wij hebben toen tot woensdagnacht, door het aanbrengen van zandzakken, daar ons best voor gedaan en dat is ook gelukt. Op Voorne sliepen we in de dichtstbijzijnde boerderijen. Lange rijen van mannen in het stroo. Donderdags was ook op andere plaatsen geen gevaar meer. Ik was tegen de avond weer terug in Haarlem, viel onmiddellijk in slaap en werd pas zaterdagmorgen wakker.
In totaal zijn ongeveer 1800 mensen omgekomen. Het aantal dieren is natuurlijk veel groter, eerst moesten de mensen worden gered en daarna begon men aan de paarden en koeien, dat was meestal te laat en veel vee is in de stal verdronken.

Zandzakken dragen overdag, februari 1953.

Zandzakken dragen 's nachts, februari 1953.

Friday, February 25, 2005

De KONINGIN


Carla is met recht de koningin van het schaken in Deventer.
Hoeveel maal kampioen van het Deventer Schaak Genootschap Pallas? Driemaal kampioene van Nederland.Vorige week overvielen Gerard, Ruud en ik haar met deze fraaie taart. We hebben in 2004 haar verjaardag gemist omdat ik toen in het ziekenhuis lag.

De Taart


Het kunstwerk van Banketbakkerij Lentelink uit Deventer. De bakker heeft dit gemaakt naar een schaakgrafiek van Ad van Iersel. Op het bord staat een stelling uit de partij Sliva-Botwinnik 1956 met zwart aan zet. De zwarte dame moet je op e4 denken en nog een witte pion op d4.

Wednesday, February 23, 2005

De Spoetnik

Op 4 oktober 1957 ging deze aluminium bol van 83,6 kg met een diameter 58 cm de ruimte in. Het effect hiervan was wereldwijd enorm.
Maar waarom herinner ik u nog eens aan deze prestatie van de Russen?
Gisteren stond in het NRC handelsblad een ingezonden brief van Chris Steijvers uit Oude Pekela. Kennelijk heb ik de laatste week iets met Oost-Groningen (zie Ter Apel).
Een zeer goed stukje van Steijvers overigens. Omdat mijn schoonvader communist was en in de oorlog nog even in Scheveningen heeft vast gezeten ben ik, net als Erica natuurlijk, altijd alert als het over communisten gaat.
Goed, om Steijvers te complimenteren met zijn artikel zocht ik zijn telefoonnummer. Waar blijkt hij te wonen? In de Spoenikstraat!
Die eerste Spoetnik had 4 antennes en een 1Watt zendertje dat 3 weken lang regelmatige pieptoontjes naar ons op aarde heeft gezonden.

Monday, February 21, 2005

DE UITERWAARDEN


Gisteren fietsten we er heen. Veel staat al onder water. Wat ik niet kan laten horen is het oorverdovend lawaai van de ganzen. Enorme verplaatsingen van wel duizenden! Dat is wel iets heel moois van deze streek.

Sunday, February 20, 2005

Ter Apel?


Plaatjesarchief Erica.

Ter Apel bestaat echt, zie ook mijn stukje over Heribert. Mijn generatie leerde dat op de lagere school bij de behandeling van Oost-Groningen. Gevraagd naar dit beruchte gebied, kwam Gerard met:
Hoogezand, Sappemeer, Veendam, Wildervanck.
Ruud en ik kwamen meer to the point met:
Oude Pekela, Nieuwe Pekela, Stadskanaal, Musselkanaal, Ter apel!
Het opdreunen van deze rijtjes was voor vele leerlingen een kwelling. Bij nader inzien ben ik jaloers op de boeddhisten. Je doet een papiertje met het rijtje in je molentje en als je het draaien niet ziet zitten leg je het netjes op een mooi kleedje. Met een poes in de buurt zit je helemaal goed, echt het ideale dier voor een stevige meditatie!

Friday, February 18, 2005

Heribert Hake



Het senioren toernooi in Emmen is een van de aardigste schaaktoernooien die jaarlijks in ons land worden gehouden. In het verleden wist Heribert zelfs jaarlijks in Ter Apel (!) een toernooi met wereldtoppers als Alexei Shirov in de hoofdgroep te organiseren.
Heriberts toernooien ademen een soort familiesfeer, dat komt niet alleen door de medewerking van onder anderen zijn vrouw en dochters.
Hij is een soort vader en je weet als deelnemer dat het bij hem goed toeven is. Het toernooi in Emmen werd vroeger in een heel mooi kerkje midden in het centrum gehouden. Restauratie heeft ons er helaas uitgejaagd.
Vorig jaar 13 november waren vele spelers van Pallas weer van de partij. Heribert verdeelde de meute in twee groepen en Ruud, Gerard, Stephan en ik kwamen in groep A. Albert Siebring hield de eer van Pallas hoog door in de B-groep tweede te worden en daarmee een zilveren horloge te veroveren.
In beide groepen zijn de prijzen hetzelfde: 1e prijs een kilo zilver, 2e prijs een zilveren horloge. Ik noem dit toernooi dan ook altijd Het Zilvertoernooi.
Die twee hoofdprijzen zijn uniek en geen toernooi heeft zo iets bijzonders.
Albert is de eerste van Pallas die zilver meekreeg. Maar nu komt er een ongelooflijk verhaal wat Heribert mij laatst vertelde:
Tweemaal heeft een hoofdprijswinnaar het gepresteerd om na het toernooi Heribert te verzoeken het kilo zilver terug te nemen en hem de waarde cash uit te betalen. Met plaatsvervangende schaamte hoorde ik dit aan. Toen ik nog jong was had ik Heribert natuurlijk gedwongen de namen van deze onwaardige wezens te noemen en had ik hen tot diep in de Oostbloklanden vervolgd en gemarteld. Heribert zag aan mij dat ik dat niet meer kan. Toch sta ik er op dat deze creaturen in het vagevuur zilver moeten gaan omsmelten tot 1kilo. ½ kilo, ¼ kilo, enzovoort.

Tuesday, February 15, 2005

EERHERSTEL


De foto voor Merel wekt allicht de indruk dat Sunny Boy maar wat aanknoeide. Het tegendeel is waar hij zag kans veulens te verwekken die sprekend op hun moeder leken. Bij Suzy hierboven en Liesje hieronder, bewees Sunny Boy over een zeer breed kleurenpalet te beschikken. Echt een Superhengst!

Liesje (op de achtergrond) met haar zoon Rozoe.

Sunday, February 13, 2005

De vader


Van dit prachtige hengstje hebben we vele veulens gehad. Toegegeven, zoonlief hieronder lijkt toch niet echt op zijn vader.

Voor Merel.


Voor Merel nog een ander baby'tje. Toen ik 's morgens om 4 uur ging kijken, liep moeder Suzy al met hem te draven. De andere merrie in de wei gaf hen geen rust, daarom nam ik moeder en kind maar mee naar de stal bij ons thuis. Ma Suzy liep vanzelf achter mij aan natuurlijk! Ik zal hierboven vader Sunny Boy laten zien.

Saturday, February 12, 2005

MEIKE


Dat ze vandaag in het NRC Handelsblad staat weet ik natuurlijk van de trotse opa Gerard.

Eliane Duvekot


Eliane vandaag in het NRC Handelsblad, bij een artikel van Ellen de Bruin die met de Amerikaanse psycholoog Sonja Lyubomirs sprak over geluk.

Leve de Republiek.


Door mijn enthousiasme gisteren over Kamerlingh Onnes vergat ik dat we ook Nummer 1 - Januari 2005 - Jaargang 1, van dit historisch document kochten. De eerste regel in dit blad viel op "Als ik geen koningin was geweest, was ik ook republikein" Juliana tegen Sicco Mansholt.

Friday, February 11, 2005

-273 graden Celsius


Vanmiddag waren we naar Van Someren & ten Bosch in Zutphen om dit boek op te halen. Het is mooi uitgegeven door Bert Bakker. Gisteren promoveerde Dirk van Delft in Leiden op deze biografie.
In november 2001 kocht ik (op een boekenbon die ik in het Zilvertoernooi in Emmen had gewonnen) de toen net uitgekomen biografie van Dirk van Dalen over L.E.J.Brouwer even mooi uitgegeven door Bert Bakker. Dat boek kon gelijk mee het ziekenhuis in.
Kamerling Onnes gaat binnenkort ook zeker mee naar Zwolle, want ook dit boek is weer vuistdik. Het wordt ook nu weer genieten dat heb ik al gezien.
Op 10 juli 1908 was in Leiden het koudste plekje op aarde, iets boven het absolute nulpunt. Kamerlingh Onnes kreeg daar de Nobelprijs voor.

Thursday, February 10, 2005

GENTSE FEESTEN 2


Nog een schitterende foto van Piffin op haar eenwiel tijdens de Gentse Feesten in 1998!

The Hangman Paradox


De Proefwerk Paradox waarover ik schreef geef ik hier in de originele vorm. Misschien is dat voor mijn kleinkinderen in Toronto ook gemakkelijker te lezen?

A prisoner is sentenced to death. The judge tells him that he will be hanged next week at 9.00 a.m. Then he tells him that the exact day of the execution will come as a surprise. The prisoner reasons as follows: "I cannot be executed on Friday, because in that case on Thursday evening I would know it would be on Friday, and it would not be a surprise. But by the same reason the execution cannot take place on Thursday, because in that case I would know on Wednesday." Step by step he comes to the conclusion that the execution cannot take place at all. To his great surprise he is executed on Tuesday morning.

Waarom paradoxen? Omdat dè arts van Hartfalenpoli in Deventer (Pieta Bruggink), waar ik zeer op gesteld ben, binnen afzienbare tijd gaat promoveren. Zij heeft me beloofd dat ik tijdig haar proefschrift krijg om een moeilijke (publieks)vraag te kunnen stellen. Die vraag heb ik al precies in mijn hoofd en het is een paradox, vandaar. Er zijn prachtige paradoxen in de wis- en natuurkunde, ook heel recente, waar ik graag nog over wil schrijven. Een volgende keer maar.

Wednesday, February 09, 2005

GENTSE FEESTEN


Eliane stuurde me deze foto.
18 Januari (Flöttjerpüaben) schreef ik over het basteln van Piffin en hoe ze met het verdiende geld een eenwiel kon kopen. Hier zie je haar tijdens de Gentse Feesten, waarschijnlijk juni 1998 ze was toen 9 jaar oud.

Monday, February 07, 2005

SERENDIPITEIT 3


Gerard Burgers :
Ontdekking van de penicilline in 1928 door Alexander Fleming.
Ik citeer Lindeboom:
Een platte glazen, zgn. Petri-schaal met een cultuur van etterkokken bleek door een schimmel verontreinigd te zijn. Aan deze verontreinigde en dus eigenlijk waardeloze cultuur merkte Fleming echter op, dat om de grote plek met schimmels zich een zone bevond, waar zich geen bacteriënkolonies bevonden. Waarom niet ? vroeg hij zich af. Zijn vermoeden, dat de schimmel (in dit geval penicillium notatum) een stof afscheidde die de bacteriegroei remde, werd door hem juist bevonden. ... De werkzame stof noemde hij penicilliline

Serendipiteit 2.


(plaatjesarchief Erica)
Het woord serendipiteit komt van het Engelse serendipity. Van Dale, Engels - Nederlands, geeft: gave om toevallig waardevolle dingen te ontdekken.
Het beste voorbeeld tot nu toe kwam vanmorgen van Gerard:
Boer die zijn hooiberg induikt om een speld te zoeken en er met een boerenmeid uitkomt!

Sunday, February 06, 2005

Paradoxen


(plaatjesarchief Erica)
De laatste dagen ben ik weer eens aan het lezen over de paradoxen (twee themanummers in het tijdschrift voor wijsbegeerte).
In diverse wetenschappen zijn de paradoxen als het ware het zout in de pap. Je kunt de paradoxen niet ter zijde schuiven als een soort spelletjes. De paradoxen van Zeno zijn al meer dan tweeduizend jaar oud. Een paradox is een gedachtenexperiment dat ons wat leert over het betreffende onderwerp.
Begin vorige eeuw bedacht Schrödinger (grondlegger quantummechanica) een experiment met een (denkbeeldige)kat. Dit experiment ging als "De Schrödingerkat" de wereld in. Wilde je weten of de kat nog leefde dan moest je hem doden. Deze paradox heeft Einstein gedwongen te erkennen dat die, door hem verfoeide, quantum mechanica nog zo gek niet was. Schrödinger heeft het wiskundig fundament onder de quantummechanica aangebracht maar is misschien bij het grote publiek bekender geworden door zijn kat dan door zijn wiskunde.
Vandaag een mooie paradox voor mijn kleinkinderen Piffin en Otger. Ik zou hem graag "De Proefwerkparadox" noemen maar hij heeft al een naam: de hangman-paradox.
Jullie leraar zegt dat hij morgen of overmorgen een onverwacht proefwerk zal geven.
Omdat jullie slim zijn snappen jullie dat het proefwerk niet overmorgen kan zijn, dan is het namelijk niet onverwacht. Het proefwerk moet dus morgen gehouden worden, maar omdat jullie dat nu al weten is het dan ook niet onverwacht.
Liegt jullie leraar?

Saturday, February 05, 2005

SERENDIPITEIT


foto: plaatjesarchief Erica

In "Belevenissen van een klein reisgezelschap" (26 oct. '04) beloofde ik terug te komen op het fenomeen serendipiteit en nog wel diezelfde week. Ik doelde in dat reisverhaal op het aardige verschijnsel dat Carla, Gerard en ik samen reisden om te gaan schaken en de waarheid of het nut daarvan wilden ontdekken. Ons "onderzoek" leverde als resultaat echter de stier van Zeus en het religen op! Dat is Serendipiteit in zijn zuivere vorm. De wetenschapper piekert zich suf over de leptonen in het Standaard Model en ontdekt per ongeluk een nieuw Melkwegstelsel.
Zo was het gisteren ook weer raak. We gingen naar Deventer voor een spijkerbroek voor mij en ontdekten bij AUCKLAND in de Engestraat de oplossing voor onze metershoge boekenkasten. Wij kunnen de bovenste rijen boeken al lang niet meer bereiken, maar zij hun broeken in de kasten boven de drie meter wel.
Het systeem hadden we wel bedacht, maar de praktische uitvoering niet.